شکل سازه ای که مشاهده می کنید نقش اساسی درتعریف محیط اطرافش ایفا می کند. 
 پل زاراگوزا دارای نمایشی بحث برانگیز بوده و تمرکز زیادی بر روی تحمل پذیری آن نسبت به آب شده . ومحل عبور و مرورعابرین نمایشگاه اکسپو 2008 زاراگوزا می باشد
فهرست مطالب
    معرفی پل پاویون زاراگوزا 
    اهداف اکسپو ۲۰۰۸ زاراگوزا 
    موضوعات
    معمار پل پاویون زاراگوزا 
    کانسپت
    فضاها
    متریال و سازه
    منابع و ماخذ
 
بخشی از مطلب
پاویون پل زاراگوزا ، ساختمانی گیرا و نوآورانه است که به عنوان ورودی اصلی نمایشگاه بین المللی ساراگوسا که در تابستان سال ۲۰۰۸ میلادی افتتاح گردید، مورد استفاده قرار می‌گیرد. پل پاویون ساراگوسا توسط معمار بریتانیایی-عراقی، زاها حدید، طراحی شده است. این معمار عراقی الاصل و برنده جایزه پریتزکر، پروژه ساخت پل پاویلیون را یکی از مهمترین کارهای عمرش می‌داند. این سازه که با تقلید از گل زنبق ساخته شده است، طولی معادل ۲۷۰ متر دارد.
اهداف اکسپو ۲۰۰۸ زاراگوزا :
 
    آب باید به عنوان یکی از حقوق انسانی در دسترس باشد.
    اجازه دهید بازدیدکنندگان درک کنند که آب یک عنصر منحصر به فرد است.
    فرایندهای نظارتی را برای عموم توضیح دهید و آنها را تشویق کنید که در آنها شرکت کنند.
موضوعات:
    میزان آب موجود روی کره زمین.
    چرا آب یک منبع منحصر به فرد است.
    عدم ثبات در عرضه و تقاضا.
    تنش و بحران آب.
    تجدید نظر درباره ارتدکسی آب.
    عملیات نظارتی و آب به عنوان یکی از حقوق انسانی.
پل پاویون زاراگوزا زاها حدید
نمایشگاه ساراگوسا هدف معرفی انسان‌ها به عنوان مصرف کنندگان اصلی آب در جهان و منشأ فشار و تنش شدید به وجود آمده در این عرصه را دنبال می‌کرد و بیانگر این مهم بود که پروسه‌هایی نظیر رشد جمعیت، رشد مناطق شهری، تغییرات آب و هوایی، آلودگی آب و یا تصویب الگوهای افراط در مصرف، تنها مشکل را تشدید می‌کنند. بنابراین، سیاست مدیریتی جدیدی به نام “نظارت”، می‌تواند نقشی حیاتی را در تغییر این روند ایفا کند.
برای تشریح موضوع نظارت، نمایشگاه ۲۰۰۸ ساراگوسا، پیام‌های تدریجی و اطلاعاتی را در مورد در دسترس بودن، عرضه، تقاضا و مصرف آب در جهان به بازدیدکنندگان ارائه می‌داد. همچنین راه‌های جدیدی برای مدیریت آب به طرق پایدارتری در اختیار بازدیدکنندگان قرار می‌گرفت که به طور موثری مبتنی بر کنترل مصرف منابع و ایجاد یک تغییر فرهنگی در جمعیت، در راستای مصرف بهینه آب، بود.
کانسپت:
پل پاویلیون زاراگوزا از فرمی ارگانیک بهره می‌برد که با نیمرخی شبیه به زنبق، شبیه سازی شده است. این سازه به ۴ بخش تقسیم شده است که تقریبا همانند ۴ گلدان گل طراحی شدهاند. تیم برنده این پروژه، پل پاویلیون را بسان جسمی  طبیعی طراحی نمودند، که از دل طبیعت و سواحل اطراف رودخانه بیرون زده باشد. این پل، نظم و هارمونی جدیدی را در چشم انداز سواحل رودخانه ایبرو ایجاد می‌کند و سازه‌ها و ساختمان‌های اطراف آن رابه هم متصل نموده و از طریق مسیر عبور بی‌نظیر خود، تعاملی فوق‌العاده را با شهر ایجاد می‌کند.
فضاها:
پل پاویلیون زاراگوزا به ۴ بخش تقسیم می‌شود. برش مقطعی این ساختمان که همانند یک الماس طراحی شده است، توزیع منطقی را بین نیروهای موجود در امتداد سطح  ایجاد می‌کند.در این قسمت، یک بخش مثلثی در کف پل ایجاد شده است که از آن برای ذخیره سازی و نصب تسهیلات استفاده می‌شود. پاویلیون همانند نمایشگاه صوتی و تصویری، با طول ۹۰۰ متر میباشد که طی کردن آن، ۴۰ دقیقه زمان میبرد. این نمایشگاه به دو طبقه تقسیم می‌شود که دسترسی به آنها از طریق پله‌کانها امکان پذیر است. در این قسمت دو آبچرخ، نیاز به ایجاد تعادل بین انسان و آب را به تصویر می‌کشند. در هر ساعت، تنها ۱۳۰۰ نفر از بازدیدکنندگان می‌توانند وارد پل پاویلیون شوند و این سازه، دارای پلی مرکزی با طول ۲۵۰ است که از دو قسمت نمایشگاه تفکیک شده است.
متریال و سازه:
فلز و بتن بخش اعظمی از مصالح به کار گرفته شده در ساخت پل پاویلیون ساراگوسا را تشکیل می‌دهند. عرشه با شیشه و پلاستیک و به شکل پولک، پوشش داده شده‌اند. این سازه، محیط بی‌نظیری دارد که از تابش نور مستقیم و ناخوشایند خورشید جلوگیری می‌کند. این سازه نوآورانه در مجاورت Almozara شروع به نازک شدن می‌کند تا در سمت چپ گسترده‌تر شود. ساخت ساختمان پل پاویلیون، مشکلات فنی بسیاری را به دنبال داشت که باعث شد، تاریخ توافق شده برای تکمیل کار به سطح بحرانی برسد.
پل پاویون ساراگوسا در ابتدا تنها از دو طرف هر دو جهت و سر منشا آن در mejana (جزیره طبیعی واقع در بستر این رودخانه) پشتیبانی می‌شد. لکن مشاهده بی‌ثباتی در خاک رودخانه ساراگوسا، منجر به ساخت فونداسیون‌های ساختمانی اجباری شد که دارای عمقی بسیار بیشتر از هر پایه‌ای بودند که تاکنون برای سایر ساختمان‌ها ساخته شده بود(۷۰ متر). ساخت این فونداسیون‌ها برای پاویون پل ساراگوسا، باعث گردید که هزینه و زمان پروژه که در ابتدا حدود ۲۵ میلیون یورو و ۲ سال پیش‌بینی شده بود، در هنگام اتمام پروژه، به حدود ۳۵ میلیون یورو برسد.
روش ساخت پل پاویلیون ساراگوسا بدین صورت بود که ساخت و ساز در فضایی نزدیک به رودخانه تکمیل گردید و پس از تکمیل، به محل نهایی خود در رودخانه ایبرو منتقل شد. این به معنای انتقال سازهای ۱۴۰ متری با وزن ۲۲۰۰ تن در طول فاصله‌ای ۱۲۳ متری بدون استفاده از هیچگونه پشتیبانی بود. پانل‌های شیشه‌ای مثلثی، در قسمت جلوی پل و بر روی دندانه‌های فلزی قرار گرفته‌اند و ماده‌ای به نام GRC (بتن و فایبر گلاس) به این سازه، ظاهری رنگین کمانی می‌بخشد. بازدید کنندگانی که در تابستان ۲۰۰۸ میلادی وارد پاویون پل ساراگوسا شدند به راحتی دریافتند که  درجه حرارت درون پل، چهار درجه پایینتر از محیط بیرون بود; چرا که تهویه طبیعی هوشمندانه به کار گرفته شده در ساخت پل، باعث می‌شد، دما بیش از ۳۰ درجه نباشد و حتی در دو منطقه محصور سمت چپ پل، این دما به ۲۵ درجه سانتی‌گراد نیز می‌رسد.و......